سروش رفیعی: حاشیه ندارم چون فیلم بازی نمی کنم!

مسعود تهرانی؛ سری جدید شب های مافیا به نام زودیاک، با کنار هم قرار دادن چهره های مختلف ورزشی، بازیگری، اجرا و خوانندگی، در حال پخش از نمایش خانگی است. یکی از چهره های ویژه این سری سروش رفیعی بازیکن خلاق پرسپولیس است. این روزها سروش و یارانش در لیگ برتر سخت به دنبال تعقیب استقلال و صدرنشینی در لیگ برتر هستند و از سوی دیگر درخشش سروش در زودیاک نام او را بر سر زبان های علاقمندان به این سریال انداخته است. به بهانه حضور شماره 7 پرسپولیس در زودیاک گفت و گوی متفاوتی با او داشته ایم که در ادامه آن را می خوانیم؛

چقدر مخاطب فیلم و سریال هستید؟
تا جایی که فرصت کافی داشته باشم، فیلم و سریال و برنامه های مورد علاقه ام را تماشا می کنم. قبلا تلویزیون مخاطبان بیشتری داشت و محصولات محدودتری، بنابراین بیشتر برنامه ها را می دیدیم. الان نمایش خانگی محصولات متنوعی دارد که از پلتفرم های مختلف پخش می شود و مخاطبان خودش را دارد. شرایط کاری من اجازه نمی دهد که همه برنامه ها را دنبال کنم اما به اندازه خودم مخاطب سریال ها و برنامه های نمایش خانگی هستم. از بین سریال هایی که اخیرا دیده ام، زخم کاری، پوست شیر و جیران را دوست داشتم.

با توجه به محدود شدن مخاطبان تلویزیون که به آن اشاره کردید، به نظر شما چه عواملی باعث توجه بیشتر مردم به برنامه ها و تولیدات تصویری می شود؟
به نظرم هر کار یا پروژه ای که جامعه هدفش عموم مردم است، اگر خودش را به روز نکند و با سلایق و عقاید مردم جلو نرود، عقب می ماند. در واقع باید در مردم، حس رضایت ایجاد کند که بتواند پابرجا بماند. فرقی ندارد که تلویزیون باشد یا یک کارخانه تولیدی. از نظر من تلویزیون این کار را انجام نداد و از رقبایش عقب ماند. مخاطبی که طرفدار فیلم و سریال و حتی برنامه های متنوع مذهبی و ورزشی و کودک است وقتی با مجموعه متنوع پلتفرم های نمایش خانگی، روبرو شود، قطعا به سمتش می رود. به نظرم تلویزیون باید کیفیت محتواهایش را بالا ببرد و به تنوع برنامه هایش اضافه کند.

چه شد که تصمیم گرفتید جلوی دوربین یک “گیم شو” مافیا بازی کنید؟
اولین دلیلش این است که هوادار بازی مافیا بودم. بعد هم شرایطی جور شد که دوستان پیشنهاد حضور در بازی زودیاک را دادند و علاقه ام به بازی باعث شد که این برنامه را تجربه کنم. اینکه ما در این بازی مجبوریم که در قالب های متفاوت رفتار کنیم، برایم جذاب است. در مافیا نمی توانیم همیشه یکسان و با یک مدل بازی کنیم. باید رفتار و مدل صحبت کردن و حتی مدل استدلال مان را عوض کنیم و این تفاوت های رفتاری نسبت به شخصیتی که مخاطب از ما می شناسد، باعث ایجاد جذابیت و تنوع برای مخاطب می شود. از طرفی دیگر، عوامل این برنامه و بازیکن های هر گروه آنقدر خوب و خوش انرژی بودند که زمان تمرین و ضبط، حال و تجربه خیلی خوبی برایمان رقم می خورد و من از انجام این تجربه بسیار خوشحال و راضی ام.

دنیای ورزش هر روز با اتفاقات و حواشی جدیدی همراه است. چطور شما در این فضا آنقدر کم حاشیه اید؟
فکر می کنم حاشیه همیشه دور و اطراف ما با مقدار متفاوتی وجود دارد. من در هفده سال تجربه ای که از بازی در لیگ برتر دارم، با حواشی کمتری درگیر بوده ام که فکر می کنم دو دلیل داشته است: یکی اینکه همیشه خودم بوده ام و همچنین سعی کرده ام احترام بگذارم تا احترام ببینم.

در مواردی که هم تیمی هایتان دچار چالش می شوند، چه بازخورد یا کمکی می دهید؟
معمولا صحبت می کنیم و دلیل ایجاد حواشی را پیدا می کنیم. در بسیار از موارد این حواشی ناشی از یک سوء تفاهم یا سوء برداشت است. مثلا در خصوص اتفاقی که قبلا برای حسین کنعانی زادگان افتاد، به حسین گفتم که شاید بهتر بود حرف هایت را جور دیگری بیان می کردی اما وقتی که کامل برایم توضیح داد متوجه شدم که حرف هایش یک حالت فان داشته. خیلی ها حسین را از نزدیک نمی شناسند و متوجه حالت شوخی و فان او نشدند. ولی متاسفانه چون فقط چند جمله از حرفایش درباره واردات ماشین صد میلیاردی در همان لحظه وایرال شده بود با واکنش زیاد مردم روبرو شد و کارش را خیلی سخت کرد چون مردم فکر کردند که شو آف یا خودستایی می کند ولی با شناختی که من از حسین دارم چنین چیزی نبوده. برای تک تک مردم در کل دنیا آرزو می کنم که همه زندگی باکیفیت و خوبی داشته باشند. هرکس که در هر حرفه ای تلاش می کند و به جایی می رسد، اگر دستمزد خوب و زندگی خوبی دارد، نوش جانش.

با توجه به تفاوت های زیادی که در خصوص رقم قرارداد و پاداش ها و حتی امکانات بین رشته های فوتبالی و بقیه رشته ها و ورزشکاران وجود دارد، وجود حواشی این چنینی، صدای ورزشکاران در سایر رشته ها را هم در می آورد. در این مورد چه نظری دارید؟
به نظر من اصل سوال شما ایراد دارد به دلیل اینکه شما نمی توانید فوتبال را با ورزش دیگری مقایسه کنید؛ نه در کشور ما و نه در هیچ کجای دنیا. برای مثال تیم ملی والیبال ما طی چند سال گل می کند و با شرایط خوبی که دارد، در مسابقات مختلف، پشت هم مقام می آورد. مردم هم طرفدار و علاقه مند آن تیم خوب می شوند. من یادم است که یک زمانی خیلی از والیبالیست ها را نمی شناختم اما از آن دوره ای که والیبال ما آنقدر عملکرد خوب و قابل توجه داشت، مخاطب و طرفدار بازی هایشان شده بودم و همه را دنبال می کردم. ولی به این قضیه این طور نگاه کنید که پس والیبالیست های برزیل چه بگویند که سال ها در رنک اول دنیا هستند یا والیبالیست های صربستان.

با این حال هیچوقت ندیده ایم که برای مثال بهترین والیبالیست برزیل بگوید چرا من به اندازه نیمار پول نمی گیرم. به نظرم اصلا ورزش فوتبال قابل قیاس با سایر ورزش ها نیست به این دلیل که فوتبال یک صنعت بسیار بزرگ با طرفداران و مخاطبان بسیار زیاد است. پس طبیعی است که درآمدش هم بیشتر باشد. همان طور که فشار و استرس و سختی هایش، بیشتر است.