«ونیز» از نگاه «مونه»‌ – بهار جاودانه

«کلود مونه»‌ نخستین‌باری که «ونیز» را دید شیفته آن شد. او ۶۸ ساله بود و با همسرش «آلیس»‌ سفر رفت. نور و رنگ‌های ونیز «مونه»‌ را مانند بسیاری دیگر از هنرمندان ترغیب به نقاشی کردن کرد. «مونه»‌ تنها پس از چند روز گردش در این مکان، نقاشی کردن را آغاز کرد.

به گزارش بهار جاودانه،‌ «کلود مونه» در «ونیز» ۳۷ تابلو نقاشی کرد که ده‌ها منظره مختلف که در فاصله کوتاهی از یکدیگر نقاشی شده بودند را به تصویر می‌کشند. «مونه»‌ این نقاشی‌ها را بعداً در کارگاه تکمیل کرد.

نقاشان اهل «ونیز» از قرن شانزدهم تصاویری از ونیز خلق کرده و به گردشگران می‌فروشند. این نقاشی‌ها در دهه‌های پایانی قرن هجدهم میلادی درحالی که اشراف ثروتمند اروپایی سفر می‌کردند، بسیار محبوب شدند. وقتی صحبت از ونیز به میان می‌آید، به راحتی می‌توان درگیر کلیشه قرار گرفت و «مونه» تلاش داشت که از این مشکل اجتناب کند.

«ونیز» از نگاه «مونه»‌
«کانال بزرگ»۱۹۰۸ میلادی  اثر «کلود مونه»‌

«مونه»‌ تمرکز خود را روی مکان‌های مشهور نزدیک «کانال بزرگ» همچون «قصر دوک» گذاشت.

«ونیز» از نگاه «مونه»‌
«Palazzo Da Mula At Venice» اثر «کلود مونه»‌

چند روز پس از بازگشت مونه به پاریس، گالری «برنهایم ژون»(Bernheim-Jeune) بیست و هشت نقاشی از سی و هفت نقاشی که «مونه» از ونیز خلق کرده بود را خریداری کرد، با این حال «مونه» این نقاشی‌ها را تا سال ۱۹۱۲ میلادی در کارگاه خود نگه داشت تا تغییرات نهایی را روی آن‌ها اجرا کند.

«ونیز» از نگاه «مونه»‌
«کلود» و «آلیس مونه» در ونیز، سال ۱۹۰۸ میلادی

پس از درگذشت «آلیس» در سال ۱۹۱۱ میلادی، «مونه» سرانجام برای برگزاری نمایشگاه در گالری (Bernheim-Jeune) موافقت کرد. نمایشگاه «کلود مونه ونیز»  در ۲۸ ماه «مه»‌ سال ۱۹۱۲ افتتاح شد و با تحسین قابل توجه منتقدان روبرو شد.

«ونیز» از نگاه «مونه»‌
«Palazzo Ducale» اثر «کلود مونه»

«کلود مونه» یکی از پرآوازه‌ترین هنرمندان جهان است. این نقاش برجسته فرانسوی از جمله هنرمندانی بود که به وفور از محیط اطراف خانه‌اش به عنوان موضوعات تابلوهای نقاشی استفاده می‌کرد. «مونه» ‌از طبیعت اطرافش برای خلق نقاشی‌هایی استفاده می‌کرد که دیدگاه ما نسبت به رنگ‌ها و منظره‌ها را تغییر می‌دهد.

«مونه» ‌در «نرماندی» ‌واقع در فرانسه بزرگ شد. او در همان مکان به عنوان نقاش منظره شناخته شد و در سال ۱۸۶۲ یعنی در آغاز راه به عنوان نقاش حرفه‌ای، ‌به تحصیل در رشته نقاشی در پاریس مشغول شد. او تصمیم گرفت سبک نقاشی در فضای باز را در پیش بگیرد و در نهایت در روستای کوچک «ژیورنی» ‌ واقع در فرانسه مستقر شد.

فضای آرام این مکان به «مونه» ‌این امکان را می‌داد تا از طبیعت به بهترین شکل دیدن کند. «مونه» ‌ یکی از پیشگامان جنبش امپرسیونیسم فرانسوی بود. او در خانه‌اش واقع در «ژیورنی» ‌ به مدت ۴۳ سال یعنی از سال ۱۸۸۳ تا زمانی که در سال ۱۹۲۶ درگذشت، زندگی کرد.

روش نقاشی در فضای باز باعث شده بود «مونه» ‌ زمان زیادی را در باغش صرف کند. او از این فضای چشم‌نواز و سبز لذت می‌برد. این فضا به محل خلق برخی از مشهورترین نقاشی‌های او تبدیل شد؛ مجموعه نیلوفرهای آبی. این مجموعه شامل ۲۵۰ تابلو نقاشی بزرگ رنگ روغن می‌شود که اکنون در گالری‌های سراسر جهان نگهداری می‌شوند.

آثار «مونه» ‌مظهر جنبش محبوب «امپرسیونسیم» محسوب می‌شوند. «امپرسیونیسم» ‌در حوالی ۱۸۶۰ میلادی در فضای شهری و صنعتی پاریس شکل گرفت. نقاشان امپرسیونیست همچون «مونه» بر ثبت لحظات گذرا تمرکز داشتند. این گروه از نقاشان تلاش می‌کردند تغییرات نور و رنگ در ساعات و آب و هوای مختلف را به تصویر بکشند. هدف در حقیقت به تصویر کشیدن یک لحظه مشخص بود.

پایان خبر بهار جاودانه

آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "«ونیز» از نگاه «مونه»‌ – بهار جاودانه" هستید؟ با کلیک بر روی فرهنگ و هنر، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "«ونیز» از نگاه «مونه»‌ – بهار جاودانه"، کلیک کنید.