انزوای سالمندان و تنهایی

انزوای سالمندان و تنهایی عمیق نگرانی های رایج برای سالمندان و خانواده، دوستان و مراقبان آنهاست.

بسیاری از افراد با افزایش سن، راه‌های ارتباط اجتماعی خود را از دست می‌دهند و این می‌تواند منجر به مشکلاتی در سلامت روانی، جسمی و شناختی شود. مهم است که از علل و عوارض تنهایی در سالمندان آگاه باشید تا بتوانید با در نظر گرفتن دیدگاه آنها را درک کرده و از آنها حمایت کنید.

درک انزوا و تنهایی در سالمندان

تنهایی در سالمندان موضوع پیچیده ای است. عوامل فردی، فرهنگی و اجتماعی وجود دارد که باعث انزوا می شود و طیف وسیعی از تأثیرات عاطفی، شناختی و سلامت جسمی وجود دارد. درک این نکته مهم است که تنهایی خود تنها مشکل نیست. تنهایی می‌تواند نشانه‌ای باشد که کیفیت زندگی یک فرد مسن در حال رنج است و می‌تواند منجر به کاهش رفاه کلی شود.

انزوا را نیز می توان به روش های مختلفی تعریف کرد. گاهی اوقات، انزوا به معنای تنها بودن فیزیکی در محیط است. گاهی اوقات، انزوا به احساس تنهایی اشاره دارد که ممکن است آن را تجربه کنید، حتی اگر در اطراف افراد دیگر باشید. هر دو نوع انزوا می تواند برای سالمندان دشوار باشد، بنابراین مهم است که هر دو را در نظر داشته باشید. فقط به این دلیل که یک فرد مسن با خانواده زندگی می کند و به جامعه می رود به این معنی نیست که آنها نمی توانند احساس تنهایی کنند.

حقایق جداسازی ارشد

تنهایی در سالمندان یک مشکل گاه به گاه نیست. تعداد تکان‌دهنده‌ای از افراد مسن احساس تنهایی می‌کنند و اثرات آن جدی است. در اینجا چند آمار شگفت انگیز در مورد انزوا و تنهایی سالمندان آورده شده است:

• حدود 13.8 میلیون سالمند به تنهایی زندگی می کنند که نشان دهنده 28 درصد از جمعیت سالمندان غیر نهادینه شده است.
• دو برابر بیشتر از مردان سالمند زنان سالمند تنها زندگی می کنند. حدود 45 درصد از زنان 75 ساله و بالاتر تنها زندگی می کنند.
• از هر شش سالمندی که در ایالات متحده به تنهایی زندگی می کنند، یک نفر دارای موانع فیزیکی، فرهنگی یا جغرافیایی است که آنها را از جامعه خود جدا می کند.
• بیش از 40 درصد از سالمندان احساس تنهایی می کنند.
• حدود 9 درصد از ساکنان خانه سالمندان گزارش می دهند که اغلب از تنهایی رنج می برند و 26 درصد گزارش می دهند که گاهی اوقات از تنهایی رنج می برند.
• سالمندانی که خود را تنها معرفی می کنند، 59 درصد بیشتر در معرض خطر کاهش عملکرد و 45 درصد بیشتر در خطر مرگ قرار دارند.
• تنها 36 درصد از سالمندان منزوی اجتماعی می گویند که جامعه آنها نیازهای حمل و نقل آنها را برآورده می کند.
• سالمندانی که از نظر اجتماعی بسیار منزوی هستند، میانگین ماهانه بالاتری از هزینه های مدیکر در ماه نسبت به سالمندانی که کمتر منزوی هستند، دارند.

علل احساس تنهایی در سالمندان

تعدادی از عوامل وجود دارد که می تواند به انزوا و تنهایی عمیق سالمندان کمک کند. در بسیاری از موارد، سالمندان با موانع متعددی روبرو هستند که آنها را از گذراندن وقت با دوستان، خانواده یا جامعه باز می دارد. به گفته AARP ، اینها شایع ترین علل تنهایی در سالمندان هستند:

• تنها زندگی کردن
• داشتن نقص جسمانی
• از دست دادن شریک یا دوستان نزدیک
• از دست دادن شغل یا نقش مهم دیگر

مشاور ارشد پرستاری بهار به طور دست اول آموخته است که چگونه یک وضعیت پزشکی می تواند برای مشتریان ما محدود کننده باشد. ناتوانی های بینایی و شنوایی دلایل عمده ای هستند که باعث می شوند سالمندان از شرکت در فعالیت هایی که قبلاً از آنها لذت می بردند صرف نظر کنند. حتی برخی از بهترین سمعک‌ها هنوز هم می‌توانند از نظر آنچه در اتاق‌های بزرگ‌تر، با گروه‌های مردم، صداهای پس‌زمینه و غیره شنیده می‌شوند و درک می‌شوند، چیزهای زیادی را به جا بگذارند.

اغلب شنیده‌ایم که چگونه سالمندان بیشتر وعده‌های غذایی خود را در سکوت می‌خورند، علی‌رغم اینکه برای صبحانه، ناهار و شام پشت میز پر از مردم هستند. هنگامی که سالمندان نمی توانند یکدیگر را بشنوند، به طور طبیعی ساکت تر، درون گراتر می شوند و انتظارات کمی برای ارتباط معنادار دارند. اغلب، سالمندان می توانند از ارتباط یک به یک با فردی که می تواند کمی آهسته تر، کمی بلندتر و با بررسی های مکرر صحبت کند، برای دیدن اینکه آیا گفتگو ضبط و دنبال می شود، سود ببرند.

عوامل فرهنگی، اجتماعی و اجتماعی نیز می توانند باعث تنهایی شوند. اگر فردی به زبانی غیر از انگلیسی صحبت کند، ممکن است نتواند به طور موثر با افراد جامعه خود ارتباط برقرار کند، بنابراین ممکن است تعاملات آنها به اندازه کافی نباشد. تعلق به یک گروه اقلیت قومی، نژادی یا مذهبی نیز می تواند منزوی کننده باشد. حتی اگر جامعه تفاوت‌های فرهنگی افراد را بپذیرد، ممکن است نتوانند به شیوه‌ای معنادار با آنها ارتباط برقرار کنند.

موقعیت مکانی یکی دیگر از موانع بزرگ برای برخی از سالمندان است. بسیاری از سالمندان ترجیح می دهند در خانه بمانند، رک و پوست کنده زیرا بیرون رفتن می تواند خطرات قابل توجهی داشته باشد. وقتی افراد از نظر جسمی/پزشکی بهترین احساس را ندارند، اغلب انتخاب راحت‌تری است که فقط در رختخواب یا در خانه بمانند. اگر یک سالمند به تنهایی در یک منطقه روستایی زندگی می کند، ممکن است به اندازه کافی نزدیک همسایگان خود نباشد که مرتباً آنها را ببیند. همچنین، بسیاری از افراد مسن قادر به رانندگی نیستند و ترتیب حمل و نقل جایگزین ممکن است پیچیده باشد و آنها در نهایت تصمیم می گیرند در خانه یا در اتاق خود در ALF خود بمانند.

اثرات انزوا و تنهایی بر سالمندان

تنهایی و گوشه گیری می تواند منجر به مشکلات شدید سلامتی شود. فقدان تعامل اجتماعی و مشارکت اجتماعی می تواند باعث خلق و خوی ضعیف، احساس اضطراب یا بی قراری و کمبود انگیزه شود. استرس روانی ناشی از تنهایی می تواند با فعال کردن واکنش جنگ یا گریز، واکنش فیزیکی در بدن ایجاد کند . گذراندن زمان بیش از حد در این حالت آشفته می تواند بر بدن آسیب وارد کند. تحقیقات ارتباطی بین انزوای اجتماعی و مشکلات سلامت جسمانی زیر پیدا کرده است :

• سکته
• فشار خون نامنظم
• افزایش کورتیزول
• کلسترول بالا
• سیستم ایمنی ضعیف

تنهایی همچنین تاثیر زیادی بر سلامت شناختی دارد. هنگامی که سالمندان با تعامل با دیگران از نظر ذهنی تحریک نمی شوند، مهارت های زبان، حافظه و عملکرد اجرایی آنها به سرعت کاهش می یابد.

تنهایی سالمندان می تواند یک مشکل ویرانگر باشد، اما همیشه راه حل هایی وجود دارد. اگر یکی از عزیزان مسن دارید، مطمئن شوید که او تا حد امکان فرصت های بیشتری برای تعامل با دیگران و شرکت در رویدادهای اجتماعی دارد. پلتفرم‌های چت ویدیویی مانند اسکایپ و فیس‌تایم می‌توانند ابزاری عالی برای سالمندانی باشند که دور از اعضای خانواده یا دوستان زندگی می‌کنند. مراکز اجتماعی و برنامه های روزانه سالمندان نیز می توانند فعالیت ها و فرصت های اجتماعی غنی را برای سالمندان فراهم کنند